En de klok tikt door...

Een volle agenda, belafspraken, schoolactiviteiten, ik-ben-sociaal-activiteiten, een ellenlange boodschappenlijst en dan nog de onverwachte tussendoortjes. Ik denk dat een ieder wel van die momenten heeft dat je als een kip zonder kop achter de feiten aanrent en ze probeert in te halen. De wijzers op de klok lijken je in de maling te nemen, draaien sneller hun rondje dan afgesproken is! In dit overvolle, bezige leven heb je momenten nodig om te aarden. Voeten in de grond en terug naar de ...

Wanneer je besluit om nieuw behang op de muren te gooien, je oude interieur de deur uit te zetten of zelfs te gaan verhuizen, knapt niet alleen jouw buitenwereld op. Jouw binnenwereld voelt de energie van een nieuwe jas, als een frisse lentewind dat door je lijf wervelt en alle blije cellen wakker schudt en voedt. Vorig jaar heb ik voor mijn zoon de zolder verbouwd tot een gezellige puberkamer. De eerste 10 keer ( of misschien wel 30 keer), dat ik bij hem boven kwam, met een goed excuus, genoot ...

18 maart, zondagmiddag. Vandaag is het mama- en dochter- dag, vrouw lief is aan het werk en de jongens voelen zich te volwassen om met mama de dag door te brengen. De tablet, dat zelfs voor mijn meisje van 7 nu een aan de hand gegroeid object is, wordt erbij gepakt. Het een na het ander knutselobject komt voorbij, maar niets voldoet aan haar wensen. Vanuit mijn creativiteit en overvolle kasten met materiaal opper ik nog een aantal ideeën, een diepe zucht vanaf de bank zegt genoeg.... Ik ...

Zodra de eerste zonnestralen van dit jaar naar binnen vallen, begint het te kriebelen. Ik moet naar buiten. Eindelijk de tuin opruimen, weg met dat bruine waar ik de laatste maanden vanuit de woonkamer op uitkeek – plaats maken voor nieuw leven dat alweer uit de grond piept.  Handen in de aarde, verstand op nul. Minder is meer, denk ik terwijl ik de afgestorven stengels uit de tuin trek. Het betrekt en het begint zacht te regen. Dan maar naar binnen. Zo heerlijk was het bij nader inzie...

Augustus 2013, alleen in een huis vol leegte. Een huis dat gevuld hoort te zijn met kinderstemmetjes, voetjes op de trap, armpjes om me heen. Een huis waar de liefde als vanzelfsprekend hoort te zijn. Alles is weg, mijn laatste beetje waarde is meegenomen. De woorden staan als prikkeldraad om mijn hart gespannen,  “mama kan even niet meer voor jullie zorgen.” Dit was de laatste zet naar de afgrond, in de vorm van een pillendoosje…… Er zijn van die standaard opmerkingen, waar ik inmi...

35 jaar terug in de tijd, half 7 in de ochtend, als 3 jarig meisje deel ik mijn slaapkamer met mijn jongere broertje. Na een nacht met honden die kunnen praten en rondvliegende elfjes, open ik mijn ogen. De lucht van de volle poepbroek van mijn broertje dringt mijn neus binnen en verwelkomt de nieuwe dag. Broertje lief staat rechtop in bed enthousiast te brabbelen. Hij heeft helemaal zelf een prachtig kunstwerk gecreëerd, verrassing voor mama op deze nieuwe dag! Het blauwe ledikant met witte la...

In den beginne.... Veel zaken in het leven hebben een begin, een duidelijk aan te geven start. Echter zijn er ook zaken die je bezig houden en er heel stilletjes in komen sluipen. Zo ook mijn alles behoevende drang om te creëren, om mijn creativiteit vorm te geven. Het begint klein, met een krukje van de Ikea die een nieuw kleurtje krijgt. Maar het moment dat de kinderen hun deuren angstvallig dicht houden voor hun moeder die op roofpad is en bij thuiskomst eerst vluchtig rondkijken of alle...