Vandaag ben ik de koningin

Onlangs vertelde mijn dochtertje van vijf wat zij later zou willen worden. “Mama, ik word later tekenares en kunstenares! Want ik vind tekenen en knutselen het leukste om te doen, en dan ga ik hele mooie kunstwerken maken!”  Ik, moeder die ik ben, bewonder dagelijks de creaties die zij meeneemt van school. Ik zeg haar dat als zij dat graag wilt, zij tekenares en kunstenares kan worden. In de wereld van mijn dochtertje, kan je alles worden wat je maar wilt, prachtig toch! ...

Een nieuw jaar staat voor de deur. Net als vele anderen kijk ik terug op het afgelopen jaar. Woonuniek bestaat nu 1 jaar, een jaar waarin ik mijn droom werkelijkheid heb gemaakt, een jaar met vallen en opstaan, creatieve explosies en een huishouden met een Franse slag. Waar voorheen mijn prioriteit bij het moederschap lag, is dit nu verschoven naar een chaotische combinatie tussen het moederschap en een druk ondernemerschap. Het zoeken naar een balans hierin staat op mijn ‘to- do- list&rsq...

Waar bij een ander de badkamer vast blinkend en fris is, is de mijne, tja, niet fris. Iedere ochtend, wanneer ik daar, de borstel door mijn haar gooi, neem ik mij die dag voor, vandaag ben jij aan de beurt. Helaas voor de badkamer en haar niet-frisheid, is die gedachte snel vervlogen. Eerlijk is eerlijk, er zijn in mijn hoofd duizenden excuses en "belangrijkere" zaken, dan het huishouden.  Laatst las ik een artikel waarin een onderzoek beschreven werd met de conclusie dat ...

En dan is het nodig om naar het advies dat op je hart gedrukt wordt te luisteren. Even een week niets doen, dappere woorden om voor de voeten van een bezige bij met een door de honing vertroebeld zicht, te gooien! 1 week, 1 hele lange week! Ik neem me voor om het boek, dat al een jaar ligt te wachten tot ik aan het spannende tweede hoofdstuk begin, een kans te geven. Kop thee met honing, benen omhoog en lezen maar.  Na 5 dagen “ verplicht" rust ben ik het spuugzat, Ik mis d...

Als klein meisje logeerde ik regelmatig bij opa en oma. De warme herinneringen van broodjes zoals opa die maakte, zonder korstjes en gekleurde hageltjes, Tineke op de beeldbuis en de schommel in de deuropening van de schuur, draag ik tot op heden bij me. De helft van de zolder had mijn oma tot een speelkamer gecreëerd. De andere helft was van opa. Het speelgedeelte was leuk, maar opa's gedeelte, volgebouwd met stapels kranten en uit het vuil getrokken vondsten, trok me altijd mee in een...

Een aantal maanden geleden viel een oude boeren kast, te koop aangeboden op marktplaats, mijn hart binnen. De prachtige gietijzeren oude elementen waren nog intact, alleen de buitenkant van de kast was aan herstel toe. Een maal de kast in mijn woonkamer, zo blij als een kind met een nieuwe fiets, begon de restyling. Pallethout is tegenwoordig erg geliefd om te gebruiken voor het maken van bijvoorbeeld tuinmeubelen. Vaak worden pallets gratis of voor een klein prijsje aangeboden. Je kunt he...

Een volle agenda, belafspraken, schoolactiviteiten, ik-ben-sociaal-activiteiten, een ellenlange boodschappenlijst en dan nog de onverwachte tussendoortjes. Ik denk dat een ieder wel van die momenten heeft dat je als een kip zonder kop achter de feiten aanrent en ze probeert in te halen. De wijzers op de klok lijken je in de maling te nemen, draaien sneller hun rondje dan afgesproken is! In dit overvolle, bezige leven heb je momenten nodig om te aarden. Voeten in de grond e...

Wanneer je besluit om nieuw behang op de muren te gooien, je oude interieur de deur uit te zetten of zelfs te gaan verhuizen, knapt niet alleen jouw buitenwereld op. Jouw binnenwereld voelt de energie van een nieuwe jas, als een frisse lentewind dat door je lijf wervelt en alle blije cellen wakker schudt en voedt. Vorig jaar heb ik voor mijn zoon de zolder verbouwd tot een gezellige puberkamer. De eerste 10 keer ( of misschien wel 30 keer), dat ik bij hem boven kwam, met een goed excuus, genoot ...

18 maart, zondagmiddag. Vandaag is het mama- en dochter- dag, vrouw lief is aan het werk en de jongens voelen zich te volwassen om met mama de dag door te brengen. De tablet, dat zelfs voor mijn meisje van 7 nu een aan de hand gegroeid object is, wordt erbij gepakt. Het een na het ander knutselobject komt voorbij, maar niets voldoet aan haar wensen. Vanuit mijn creativiteit en overvolle kasten met materiaal opper ik nog een aantal ideeën, een diepe zucht vanaf de bank ze...

Zodra de eerste zonnestralen van dit jaar naar binnen vallen, begint het te kriebelen. Ik moet naar buiten. Eindelijk de tuin opruimen, weg met dat bruine waar ik de laatste maanden vanuit de woonkamer op uitkeek – plaats maken voor nieuw leven dat alweer uit de grond piept.  Handen in de aarde, verstand op nul. Minder is meer, denk ik terwijl ik de afgestorven stengels uit de tuin trek. Het betrekt en het begint zacht te regen. Dan maar naar binnen. Zo heerlijk was het bij nad...

Augustus 2013, alleen in een huis vol leegte. Een huis dat gevuld hoort te zijn met kinderstemmetjes, voetjes op de trap, armpjes om me heen. Een huis waar de liefde als vanzelfsprekend hoort te zijn. Alles is weg, mijn laatste beetje waarde is meegenomen. De woorden staan als prikkeldraad om mijn hart gespannen,  “mama kan even niet meer voor jullie zorgen.” Dit was de laatste zet naar de afgrond, in de vorm van een pillendoosje…… Er zijn van die standaard opm...

35 jaar terug in de tijd, half 7 in de ochtend, als 3 jarig meisje deel ik mijn slaapkamer met mijn jongere broertje. Na een nacht met honden die kunnen praten en rondvliegende elfjes, open ik mijn ogen. De lucht van de volle poepbroek van mijn broertje dringt mijn neus binnen en verwelkomt de nieuwe dag. Broertje lief staat rechtop in bed enthousiast te brabbelen. Hij heeft helemaal zelf een prachtig kunstwerk gecreëerd, verrassing voor mama op deze nieuwe dag! Het blauwe ledikant met witt...

In den beginne.... Veel zaken in het leven hebben een begin, een duidelijk aan te geven start. Echter zijn er ook zaken die je bezig houden en er heel stilletjes in komen sluipen. Zo ook mijn alles behoevende drang om te creëren, om mijn creativiteit vorm te geven. Het begint klein, met een krukje van de Ikea die een nieuw kleurtje krijgt. Maar het moment dat de kinderen hun deuren angstvallig dicht houden voor hun moeder die op roofpad is en bij thuiskomst eerst vluchtig rondkijken...